չգիտեմ ինչի ինձ հոգեկան խնդիրներ ունեցող մարդիկ են միշտ դուր գալիս, ու հաւատում եմ, որ լուրջ խնդիրներ չեն դրանք։
մտածում եմ, որ եթե մի քիչ ջանք թափեն ու աջակցութիւն ստանան իմ կողմից կը կարողանան յաղթահարել իրենց խնդիրները։
բայց արդիւնքում չհասկացուած, չգնահատուած, չյաջողած ու ջղայնացած եմ մնում։
միւս կողմից նորմալ մարդիկ են շատ ձանձրալի։
ոսկէ միջինը դեռ չեմ գտել։
ամէն մարդ պէտք ա իր համար յաղթահարելի խելագառութիւն ունենայ։ ոչ աւել ոչ պակաս։