برای کسی که آزارش به همه اعم از آشنا و غریبه میرسد مَثل جالبی هست:
«سگِ نازیآباد».
مثلاً میگویند: فُلانی سگ نازیآباد است.
یعنی آزارش به همه میرسد، چه غریبه و چه آشنا.
برای مانع شدن از تملق معمولاً میگویند «هندوانه زیر بغلم نده.»
ندیدهام کسی این مَثل را استفاده کند:
«باد در آستینم نکن.»
فاخرتر است.
دلنشینتر هم هست.