bojkotuj wybory

#EmmaGoldman #anarchism #socialactivism
#politicalchange #quoteoftheday #cytat #cytaty
#cytatdnia #wybory #bojkotwyborow #anarchizm
#anarchy #anarchia #antifa #antyfaszyzm

"— W na­szym kraju ist­nie­je pewna od­mia­na pra­nia mózgu — po­wie­dział Mor­rie, wzdy­cha­jąc. — Wiesz, na czym to pra­nie mó­zgów po­le­ga? Lu­dziom po­wta­rza się w kółko: po­sia­da­nie to szczę­ście, wię­cej pie­nię­dzy to szczę­ście, wię­cej wła­sno­ści to szczę­ście, wię­cej ko­mer­cji to szczę­ście. Wię­cej to szczę­ście. Wię­cej to szczę­ście. Po­wta­rza­my to sami — i po­wta­rza­ją to nam — do­pó­ty, do­pó­ki nikt nawet nie po­my­śli w inny spo­sób. Prze­cięt­ne­mu czło­wie­ko­wi tak to za­ćmie­wa umysł, że nie do­strze­ga już tego, co jest na­praw­dę istotne. Wiesz, do ja­kie­go wnio­sku do­sze­dłem? Lu­dzie ci byli tak bar­dzo spra­gnie­ni mi­ło­ści, że za­do­wa­la­li się jej na­miast­ka­mi. Trzy­ma­li w ra­mio­nach przed­mio­ty, ocze­ku­jąc cze­goś w ro­dza­ju od­wza­jem­nie­nia uści­sku. Ale to nie dzia­ła. Przed­mio­ty nie za­stą­pią emo­cji — mi­ło­ści, szla­chet­no­ści, czu­ło­ści czy po­czu­cia bra­ter­stwa. Pie­nią­dze nie mogą być sub­sty­tu­tem czu­ło­ści, po­dob­nie jak siła nie może być jej sub­sty­tu­tem. Mówię ci, jak tu sie­dzę i umie­ram, że ani pie­nią­dze, ani siła, nie­za­leż­nie od tego, ile ich masz, nie ob­da­rzą cię uczu­ciem, któ­re­go ci po­trze­ba." - Mitch Albom"Wtorki z Morriem"

https://pl.wikipedia.org/wiki/Morrie_Schwartz

#MorrieSchwartz #cytat #książka

„Każdy człowiek jest pod pewnym względem: a) jak wszyscy ludzie, b) jak niektórzy ludzie, c) jak żaden inny człowiek.” - Kluckhohn, Murray, Schneider

#cytat pochodzi z „Psychoterapia poznawczo- behawioralna” A. Popiel i E. Pragłowskiej

@ksiazki #czytanie #ksiazka #ksiazkodon

Cytat dnia (wczorajszego):

> Powodem używania indywidualnej instancji Xvfb-wrapper dla każdego testu jest uruchamianie testów lokalnie. W przeciwnym razie, uruchamiając testy można odnieść wrażenie, że znalazło się na pirackiej stronie internetowej bez blokowania reklam.

https://github.com/jaseg/python-mpv/issues/249 (tłum. własne)

#cytat

"Stoisz prosty lub cię prostują."

~Marek Aureliusz

#cytat #stoicyzm

„Śmieję się z tych, którzy myślą, że mogą mnie skrzywdzić. Nie wiedzą, kim jestem, nie wiedzą, co myślę, nie mogą nawet dotknąć rzeczy, które naprawdę są moje i którymi żyję.”

~Epiktet

Niektórych rzeczy nie da się dosięgnąć i nikt nie ma do nich dostępu poza mną samym.

#stoicyzm #cytat #filozofia

„Najlepsze pomysły są własnością wspólną.”

~Seneka

#cytat #stoicyzm #filozofia

„Wypada mi tutaj wspomnieć o niezwykłym zdarzeniu. Gdy dyktowałem tekst powyższej odezwy [rządu RP do narodu polskiego z 26 czerwca 1945 roku–przyp.BB] dla pomieszczenia w niniejszej książce i doszedłem do słów »żelazna kurtyna«, sekretarka przerwała mi: »Tu jest jakieś nieporozumienie. Pan użył słów ›żelazna kurtyna‹«. »Nie ma żadnego nieporozumienia, to jest znane przecie powiedzenie Churchilla«. »No tak – przypomniała mi sekretarka – ale Churchill użył tego określenia w mówię w Fulton dopiero w roku 1946«. Bardzo mnie ta uwaga zakłopotała, bo istotnie słowa o »żelaznej kurtynie« w odezwie rządu polskiego okazały się wcześniejsze niż w mowie Churchilla. (…) zwrot ten o wiele wcześniej pojawił się w prasie niemieckiej, a z pewnością użyty był w monachijskim »Völkischer Beobachter« z 15 marca 1945 roku. A zatem jest inny jeszcze wynalazca tego szczęśliwego zwrotu. Pism niemieckich w owym czasie nie czytywałem, więc nie z tego źródła doszła mnie inspiracja. Ale nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Wiadomo, że Ameryka została odkryta kilka razy [Churchill w liście do Trumana z 12 maja 1945 roku pisał: »Żelazna kurtyna została spuszczona wzdłuż ich frontu. Nie wiemy, co dzieje się za nią«–przyp.BB]”.

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciu: Winston Churchill, wówczas już poza urzędem, podczas słynnej przemowy "The Sinews of Peace" ("Ścięgna pokoju") w Westminster College w Fulton w stanie Missouri, 5 marca 1946 roku;
więcej tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=X2FM3_h33Tg
i tutaj: https://winstonchurchill.org/.../194.../the-sinews-of-peace/ ]
#cytat #TerazCzytam #lektury

"W Polsce Bund [żydowska partia socjalistyczna–przyp.BB] pozostawał w życzliwych stosunkach z PPS. W organizacjach zawodowych blisko z nią współpracował. Nie okazywał skłonności do komunizmu. Słowem, nie było z nim kłopotu. Pod okupacją było nie inaczej. Rola Bundu w budzeniu czynnego oporu w getcie warszawskim przeciwko akcji eksterminacyjnej Niemców budziła podziw. Śmierć Elricha i Altera z rąk sowieckich wstrząsnęła nami głęboko. A już najbardziej wstrząsające dla nas było samobójstwo Szmula Zygielbojma, przedstawiciela Bundu w Radzie Narodowej w Londynie. Odebrał sobie życie dla zaprotestowania przeciwko ludobójstwu popełnianemu przez Niemców na Żydach. We wzruszających listach do prezydenta Raczkiewicza i do gen. Sikorskiego Zygielbojm napisał, że miejsce jego w ciągu całego życia było przy robotnikach żydowskich w Polsce, więc obowiązkiem jego jest towarzyszyć im w śmierci. Zygielbojma poznałem dopiero w Londynie. Jego żarliwość w wierze i całkowite oddanie podjętemu dziełu przypominało raczej pionierów ruchu robotniczego z początkowego okresu socjalizmu niż ludzi jemu współczesnych. Zygielbojm był wysłany przez Bund za granicę dla powiadomienia świata o losie Żydów w okupowanej Polsce. Otrzymywał z kraju częste sprawozdania, które jednak nie budziły w świecie wiary i zrozumienia. Bo też to, co było w tych sprawozdaniach, przechodziło wyobraźnię ludzką. Pamiętam, że Ciołkosz pokazał mi jedno z takich sprawozdań, które miał podać do wiadomości ludzi z Labour Party. Była tam mowa (w lecie 1942 roku) o siedmiuset tysiącach Żydów, którzy ulegli zagładzie z ręki Niemców. I oto ja sam nie uwierzyłem w prawdziwość tej cyfry. Powiedziałem Ciołkoszowi: »Propaganda, by była skuteczna, musi mieć przynajmniej jakiś związek z prawdą lub choćby z prawdopodobieństwem. Jakże można uwierzyć w zabicie siedmiuset tysięcy ludzi? Bund powinien był napisać, że zabito siedem tysięcy ludzi. Wtedy moglibyśmy tę wiadomość podać Anglikom z jaką taka szansą, że w to uwierzą«. W mojej wyobraźni nie mieściło się, że zabijanie ludzi można zorganizować na sposób przemysłowy, z zastosowaniem podziału pracy, racjonalizacji destrukcji, niemal automatyzacji. A przecie, jak później dowiedzieliśmy się, w czasie gdy to sprawozdanie doszło do Londynu, zabitych było już więcej niż milion. A jeszcze później przyszły szczegóły, które – mimo wszystko, co żeśmy wiedzieli – z trudem mieściły się w wyobraźni: oglądałem kawałki mydła wytwarzanego w Oświęcimiu z tłuszczu żydowskiego. Fabrykacji tej, dla niewiadomych przyczyn, nie rozwinięto na większą skalę i Niemcy w czasie wojny używali mydła, które źle się pieniło. O tej mojej niewierze w wiadomości podane przez Zygielbojma wspominam z żalem oraz ze wstydem”.

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciach:
Szmul Mordechaj Zygielbojm, żydowsko-polski polityk i działacz, członek Bundu, redaktor pisma אַרבעטער פֿראַגן (Arbeter Fagen), warszawski i łódzki radny;
ostatni list Zygielbojma, w którym przekazuje powody swojej dycyzji] ✡️💔🙌🏼
#TerazCzytam #cytat

„W gabinecie ministra [po objęciu przez Pragiera teki informacji–przyp.BB], wielkim i niewygodnie urządzonym, nie wprowadziłem żadnych zmian. Pamiętam, że w Polsce naśmiewałem się z ministrów, którzy objęcie swojego urzędu uważali za początek nowej ery i rozpoczynali ją od nowego umeblowania gabinetu. Pozostawiłem też bez zmiany skład osobowy gabinetu ministra. Wprowadziłem tylko jedną zmianę, i to całkiem niespodziewanie. Na biurku obok telefonu znalazłem duże pudło podobne do odbiornika radiowego, z kilkoma guzikami. Zapytałem sekretarza Maliszewskiego, co to takiego. Z niezmąconym spokojem wyjaśnił: »To jest kotofon«. »A do czego to służy« – zapytałem. »Przez naciśnięcie guzika można połączyć się z jednym z sześciu pokojów, gdzie pracują urzędnicy, i słyszeć, co tam się dzieje. Można przełączać różne pokoje na zmianę«. Kazałem tegoż jeszcze ranka zabrać to pudło i zerwać druty”.

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")
#TerazCzytam #cytat

Pamiętajcie, żyjcie tak, aby nikt nigdy nie patrzył na was tak jak Pragier na Mikołajczyka:

„Mikołajczyk był na tle polityki polskiej zjawiskiem całkiem osobliwym. W kraju nie był znany i nikt nie przewidywał, by miał kiedyś wysunąć się na czoło. Gen. Sikorski wyhodował go sobie jako reprezentacyjnego przywódcę chłopskiego, licząc, że będzie miał z nim mniej kłopotu niż z przywódcami prawdziwymi. Ale okazało się, że Mikołajczyk – przy całym swoim prymitywizmie umysłowym i moralnym – ma więcej uporczywości, chytrości i ambicji, niż można było to przypuszczać. Jeszcze za życia gen. Sikorskiego widział siebie w roli premiera. A później umiał się narzucić jako jedyny człowiek, który potrafi dojść do porozumienia z Sowietami, uratować Polskę od zagłady, a sojuszników anglosaskich od kłopotu. Ambicja Mikołajczyka była jednokierunkowa. Jako mąż groźny i wspaniały prezentował się przed Polakami. Wobec Churchilla, Roosevelta i Stalina był usłużny. Churchill traktował go tak, jak by nie śmiał traktować swojego butlera, bo bałby się, że sobie pójdzie. Co do Mikołajczyka nie żywił takich obaw, bo Mikołajczyk nie miał gdzie pójść. Gdy jego mistyfikacje wobec Polaków i wobec sojuszników angielskich wyczerpały się, przerzucił się – jeszcze jako premier – na kolaborację z Sowietami i łudził się, że będzie możliwa. Jałta nie tylko nie zraziła go, ale raczej uskrzydliła. W kraju jako „wicepremier” łudził Polaków, że ma poparcie anglosaskie, a nawet dawał do zrozumienia, że nie porwał nici z rządem Arciszewskiego. Gdy i to się skończyło, uciekł. Pozostawił wiele ofiar w zabitych i tysiącach uwięzionych”.

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciu: gabinet Stanisława Mikołajczyka; premier siedzi jako pierwszy z lewej, obok niego siedzi Prezydent RP Władysław Raczkiewicz]
#TerazCzytam #cytat

„Rzecz osobliwa, że wbrew pozorom cała kariera publiczna gen. Sikorskiego nie była szczęśliwa. W czasie pierwszej wojny światowej sam się uwikłał w bezwyjściową politykę Departamentu Wojskowego NKN i był ostro zwalczany przez tych, których by najchętniej widział obok siebie. Może jego porywcza próżność sprawiła, że nie umiał włączać się do szeregi ludzi od niego nie gorszych, ale szukał dla siebie miejsca na samym szczycie, gdy wszystko temu przeszkadzało. Z tym chyba wiązało się też później to, co wypadało mu przeżywać w Polsce, nie tylko w okresie dyktatury Piłsudskiego, ale i wcześniej. A gdy wybuchła druga wojna światowa, objawił zachłanność na władzę cywilną i wojskową, która była zbyt rozległa i różnoraka, by mógł ją z powodzeniem sprawować. Przeszkadzał wszystkim konstytucyjnym hamulcom tej władzy, toteż w końcu zataczał się po wyboistej drodze jak wóz bez hamulców. A przy tym pośród gromady oficerów i urzędników, która go otaczała, był właściwie osamotniony. Nie budził miłości, bo był zbyt zajęty samym sobą, by mieć osobisty stosunek do innych ludzi. Gdy tysiące gotowe były z Piłsudskim iść na śmierć, setki były gotowe przy gen. Sikorskim robić karierę. Dlatego może za życia i po śmierci nie osnuła się około niego legenda”.

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciu: Sikorski wizytujący oddziały polskiej armii w Wielkiej Brytanii]
#TerazCzytam #cytat

„Usłyszeliśmy [3 września 1939 r.–przyp.BB] hymn brytyjski (wtedy mówiliśmy »angielski«) God Save the King. Zaraz po tym przyszła wiadomość, że Wielka Brytania wypowiedziała Niemcom wojnę. Oszaleliśmy. Dwóch panów w dojrzałym wieku poczęło się ściskać, całować, tańczyć wokoło stołu i wreszcie przyszła nam do głowy myśl, jak nam się zdało, niezmiernie oryginalna. Trzeba pójść pod ambasadę brytyjską i wołać: »Niech żyje Anglia!«. Teraz Polska już nie jest sama: wojna staje się zdarzeniem na miarę światową. Z Żurawiej na Nowy Świat, gdzie mieściła się ambasada brytyjska, było niedaleko. Znaleźliśmy się tam, biegnąc truchtem, już po kilku minutach. Ale, jak się okazało, nie my jedni mieliśmy taką oryginalną myśl, bo przed ambasadą brytyjską stał już tłum, sięgający od placu Trzech Krzyży do Krakowskiego Przedmieścia. Przepchaliśmy się jakoś na podwórze ambasady i widzieliśmy obraz zaiste niespodziewany: ministra Becka przemawiającego z balkonu ambasady, witanego gorącymi oklaskami.

Wszystko w ogóle było teraz niespodziewane i całkiem inne niż przed dwoma dniami. Ludzie w Polsce najczęściej boczyli się na siebie, kłócili się w tramwajach, przepychali się do okienek na kolei czy na poczcie. Teraz byli wyrozumiali, nabrali do siebie jakiejś czułości, która samych ich zdawała się dziwić. Umilkły nawet zastarzałe niechęci. Przed ambasadą brytyjską widziałem starego Żyda w chałacie, z długą brodą, ściskającego się z policjantem. Obaj płakali. Zdawało się, że świat się kończy. Czy może zaczyna się nowy?”.

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciu: opisywana przez Pragiera demonstracja pod ambasadą Wielkiej Brytanii]
#TerazCzytam #cytat

"Pojęcie, a nawet słowo »snobizm« zrodziło się w Anglii, tutaj także ma ono swojego epika w osobie Thackeraya. Wells stał się snobem na wywrót – najczerwieńszym rewolucjonistą. Ale nigdy nie był czynny w ruchu robotniczym i nie stykał się z ludem, bo podobnie jak i inni fabianiści i jemu współcześni – Bernard Shaw, Sidney i Beatrice Webbowie – gardził pospolitymi ludźmi. Czuł się członkiem rewolucyjnej kontrelity, złożonej z niewielu ludzi, a pod koniec – z siebie samego. Począł przybierać pozy proroka i znalazł posłuch na szerokim marginesie lewicowej półinteligencji w wielu krajach; w końcu sam w to uwierzył".

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na ilustracji: godło fabianistów, założonego w 1884 r. stowarzyszenia które odrzucając teorię Marksa i Engelsa, dążyło do przekształcenia na drodze powolnych, stopniowych reform systemu z kapitalistycznego na socjalistyczny; nazwę stowarzyszenie zaczerpnęło od imienia rzymskiego wodza, Kwintusa Fabiusza Maksimusa zwanego również Kunktatorem, który wsławił się prowadzeniem skutecznych działań zaczepnych i osłabiających przeciwnika podczas II wojny punickiej]
#TerazCzytam #cytat

"Opo­wie­ści ra­tu­ją nam ży­cie. Opo­wie­ści są na­szym ży­ciem. Każ­da z nas jest swo­ją hi­sto­rią – hi­sto­rią, któ­ra mo­że być wię­zie­niem, ale tak­że dźwi­gnią, któ­ra po­słu­ży do wy­wa­że­nia krat te­go wię­zie­nia. Wy­my­śla­my hi­sto­rie, by sie­bie oca­lić, ale i po to, by schwy­tać sie­bie lub ko­goś in­ne­go w pu­łap­kę;hi­sto­rie wy­no­szą nas w gó­rę, ale i roz­trza­sku­ją o mur wię­zie­nia lę­ków i ogra­ni­czeń."

#cytat

"We can only see a short distance ahead, but we can see plenty there that needs to be done."
(Alan Turing)
"Widzimy tylko niewielką odległość do przodu, ale widzimy tam wiele rzeczy, które należy zrobić”.
(Alana Turinga)
#cytat

"Niech doskonałość będzie we wszystkim, co jest za mną i już powstało!
Niech doskonałość pojawi się we wszystkim, co jest przede mną i powstanie w przyszłości.
Niech doskonałość będzie we wszystkim, co skrada się pode mną i powstaje w nieświadomości.
Niech doskonałość będzie we wszystkim, co istnieje i powstaje wysoko nade mną.
Niech wszystko wokół mnie będzie doskonałe i będzie przyciąga do mnie miłość i zrozumienie życia!”
(Modlitwa Navajo wysłana przez Nantaco/Orzeł Biały)
#cytat

"Znalezienie tysięcy oficerów w grobach masowych pod Katyniem było potwierdzeniem przeświadczenia rządu polskiego, że wiadomości o ich losach, podawane przez władze sowieckie, były kłamliwe. Trzeba było koniecznie coś zrobić, tym bardziej, że zaniepokojenie w wojsku i w społeczeństwie było coraz większe. Ale rząd znalazł się w sytuacji niedogodnej, bo przecie nigdy dotąd publicznie nie wystąpił w sprawie zaginionych oficerów. Skoro zaniedbał złożenia rządom sprzymierzonym noty pour prendre date [by ustalić termin–przyp.BB], nie mógł powołać się na nic innego jak na jedyną wiadomość publicznie ogłoszoną – na źródło nieprzyjacielskie. A przecie opinia publiczna świata wcale nie wiedziała, że w ogóle jacyś oficerowie polscy zginęli. Nie umiałaby pojąć, że rząd polski wiedział o tym z górą od roku i nie zrobił nic.

Gen. Sikorski rozegrał tę trudną sprawę z wielkim pośpiechem i wielką nieopatrznością. Dnia 17 kwietnia 1943 roku rząd polski wystąpił z inicjatywą zbadania sprawy przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż. Nie zabezpieczył sobie przy tym pomocy żadnego z rządów sprzymierzonych ani ich nawet o tej swojej inicjatywie nie powiadomił. Nie upewnił się uprzednio, czy Międzynarodowy Czerwony Krzyż zechce misję przyjąć. Nie wziął pod uwagę, że Sowiety nie należą do międzynarodowej organizacji Czerwonego Krzyża. Nie zwrócił się do rządu sowieckiego z zapytaniem, czy godzi się na zbadanie tej sprawy przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż. Wszystkie te kroki nakazywała ostrożność, a pominięcie każdego z nich skazywało akcję na niepowodzenie. Ale gen. Sikorski działał w rozterce i nie miał czasu na zastanowienie się. Mało znanym, ale ważnym faktem jest, że wszystko to działo się bez uchwały Rady Ministrów, a nawet bez wiedzy członków rządu, prócz tych, którym wypadło bezpośrednio w tej sprawie działać. Nastąpiły potem znane zdarzenia: odmowa ze strony Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, wycofanie się rządu polskiego z zajętej postawy, zerwanie stosunków dyplomatycznych z rządem polskim przez rząd sowiecki".

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciu: generał Władysław Sikorski]
#TerazCzytam #cytat

"Spytał mnie [radca ambasady sowieckiej Cziczajew, podczas półoficjalnego śniadania Sowietów z przedstawicielami PPS w czerwcu 1942 r.–przyp.BB], czy jest on pierwszym komunistą, którego poznałem, czy też stykałem się już kiedyś z innymi. Odpowiedziałem, że widywałem kilkakrotnie w Szwajcarii Lenina i Kamieniewa, ale Kamieniew okazał się zdrajcą i został zabity. Moi dawni przyjaciele z PPS-Lewicy, którzy stali się komunistami, później bez wyjątku także okazali się zdrajcami i też ich pozabijano. Wreszcie byłem kilka razy w ambasadzie sowieckiej w Warszawie, ale tak się złożyło, że zarówno ambasador Antonow-Owsiejenko, jak radca ambasady Podlewski, pierwszy sekretarz Aleksandrow i korespondent TASS-a Kowalski – wszyscy okazali się zdrajcami i zginęli. Zdrajcą był również Radek, z którym stykałem się w Zurychu i w Warszawie. I jego już nie ma na świecie. On, Cziczajew, jest zatem pierwszym znanym mi osobiście komunistą, który jak dotąd nie okazał się zdrajcą i pozostaje przy życiu. Wygląda na to, że moje spotkania z komunistami to dla nich jak gdyby zły omen. Prędzej czy później wszyscy potem giną. Po chwili zapytałem: »Bardzo bym pragnął zobaczyć kiedyś generalissimusa Stalina. Czy byłoby to możliwe?«. Cziczajew patrzał na mnie z niemym przerażeniem. Litauer uznał snadź, że to zapytanie w takim kontekście jest nietaktem wobec gości sowieckich, bo począł się bardzo śpieszyć do biura. Tak skończyło się to śniadanie, przy którym bolszewicy z ambasady w Londynie chcieli się przyjrzeć mnie i Ciołkoszowi".

(Adam Pragier, "Czas przeszły dokonany")

[na zdjęciu: Iwan Andriejewicz Cziczajew, ówczesny szef londyńskiej rezydentury NKWD pod przykrywką radcy ambasady sowieckiej; Cziczajew mimo spotkania z Pragierem niestety przeżył, po wojnie pracował na Łubiance, zmarł w roku 1984]
#TerazCzytam #cytat

...mądrość to coś więcej niż bycie inteligentnym, ponieważ obejmuje zrozumienie, empatię, doświadczenie,wewnętrzny spokój i intuicję".

Nicholas Sparks
We dwoje
26/2023
#cytat #ksiazki2023 #książkary