Burżuazja potężnych gospodarek imperialistycznych próbuje zagwarantować sobie miękkie lądowanie w obliczu spodziewanej recesji 2023 roku.

Przewidywania ekonomistów, to przewidywania inteligencji służącej interesom klasowym burżuazji.

Po pierwsze, jak to przewidywania – mogą się spełnić albo nie. Sam światowy kapitalizm jest bardzo kruchy – kraje imperialistyczne są współzależne od siebie, co potwierdza fakt iż COVID w Chinach, czy wojna w Ukrainie była w stanie wpłynąć tak naprawdę na cały świat. Nowa pandemia lub wojna to coś, co – jak wiadomo – nie jest do przewidzenia.

Po drugie, kiedy ekonomiści (burżuazyjna inteligencja) mówią o „optymistycznych perspektywach na gospodarkę” czy „pozytywnych nastrojach inwestorów”,mówią o polepszeniu warunków do akumulacji kapitału przez burżuazję, a nie wzroście twojej stopy życiowej – osobo pracująca. Na jej wzroście korzystają głównie kapitaliści, pracownicy jedynie pośrednio – i to tylko o tyle, o ile jest to w interesie burżujów. Na jej kryzysie cierpią w pierwszej kolejności pracownicy, gdyż kapitaliści koszta kryzysu przenoszą właśnie na pracowników. Kapitalista posiadający firmę w kryzysie obniża wynagrodzenia, zwalnia część załogi, przerzucając jej obowiązki na resztę towarzyszy niedoli – zwiększa więc stopę wyzysku by w sytuacji kryzysu zabezpieczyć swój własny zysk.

W erze imperializmu (kapitalizmu monopolistycznego) burżuazja danego kraju jest sprzężona ściśle z aparatem państwowym, który bezpośrednio realizuje interesy najpotężniejszych kapitalistów na rynku (zwykle monopolistów). Przykładem takiego działania jest realnie regresywny system podatkowy w naszym kraju.

Wreszcie, w dobie kapitalizmu monopolistycznego nie mamy już od dekad do czynienia z klasycznym, kapitalistycznym cyklem kryzysów [1]. Zamiast tego mamy taki cykl [2]. Niezależnie od przewidywań ekonomistów, gospodarka w długiej perspektywie będzie odbijać się od depresji do stagnacji.

#kryzys #recesja #kapitalizm #Dickhutt #socjalizm #inflacja #imperializm #COVID