Van comezar os incendios e de novo vai saír a explicación reducionista de que todo é culpa duns pirómanos hipotéticos que ninguén coñece nunca. Xamais abranguiremos a verdadeira dimensión do problema mentres non problematicemos a relación do noso modo de produción co medio ambiente. O gran motor dos incendios e da desertificación galega non é ningunha rede conspiranoica, é o sistema socioambiental mesmo que volve á natureza algo alleo a nós suxeito á desatención e explotación.

Faltan análises estruturais da relación do Estado Espanhol, da Xunta e do caráter subsidiario de Galiza dentro de Unión Europea coa depredación ambiental que padecemos e o despoboamento do rural. Son todas dinámicas continxentes a un proceso de acumulación do capital. Despoboado o rural, privatizados os montes comunais, dependendo a xente do mercado para satisfacer as súas necesidades... a poboación flúe cara as cidades, onde o medio natural se lles presenta coma algo externo e a xestión dos montes pasa dende as mans da comunidade ás mans do capital. Soamente polo proceso de acumulación do capital foi eucaliptizada Galiza, soamente por iso foron anegadas vilas enteiras por encoros, e de novo polo proceso de acumulación do capital proliferan os macroeólicos que expulsan á poboación tradicional das aldeas.

E van chegar os incendios outro ano máis e ninguén pensará nas institucións que depredan o noso medio porque estarán ocupades anoxándose cuns pirómanos conspiranoicos que non existen. E a Xunta, o tecido empresarial e o Estado saen gañando de novo.

#incendios #Galiza #Galicia #capitalismo #despoboamento #macroeolicos #eucaliptizacion

Um professor ficara espantado ao saber que nunca via as notícias na televisão, eu respondi que veria quando falassem da detenção de Alfredo #Cospito, dês #zapatistas, do movimento #StopCopCity ou da luta galega contra os #macroeolicos e aí terminou a conversa. Dias depois confessou-me em privado que nunca ouvira falar dessas questões, e que depois de pesquisar informação agora entedia

A semana pasada, falando sobre a depredación do territorio, unha persoa moi socialdemócrata, explicou que "por razóns coma isa" é preciso manter un Estado forte. Eu calei porque non tiña gañas de entrar na discusión, por preguiza, mais si que pensei que un razoamento así soamente é posíbel dende o descoñecemento do funcionamento real do Estado.

Moi decotío atopo esta lóxica de "precisamos un Estado que nos defenda". Curiosamente, nestes tempos de retorno do fascismo, mesmo se escoita que o Estado é *necesario* para *deter o fascismo*. E eu non podo estar xa máis esgotada.

Un "Estado forte" para que nos defenda dos macroeólicos? Da desprotección do noso monte? Da sobrepesca no noso litoral? Todo o contrario, é precisamente ese Estado un garante da dinámica extractivista á que nos vemos obrigades, do dereito da patronal sobre os nosos recursos, da desposesión do común, da degradación dos derradeiros remanentes das propiedades comunais... É un feito historicamente analizábel. Si, tamén na Galiza.

Un "Estado forte" para nos defender do fascismo? Todo o contrario, é precisamente a xerarquización e concentración de poderes o que permite o delirio fascita, que é un delirio de fronteirismo, de estatismo, de etnonacionalismo... E foi historicamente o Estado o maior medio de homoxeneización social e censura do subalterno, da cultura diverxente, dos modos de vida non xerarquizados...

Soamente un socialdemócrata cunha visión do Estado desconectada da realidade pode dicir que precisamos un para nos defender. Todo o contrario: precisámonos unhes a outres para nos defender dos demos que as dinámicas do capital alimentan.

Isto lévame tamén a reflexionar sobre unha idealización xeral do Estado coma se dunha mera "ferramenta" se tratase, susceptíbel de ser "tomada" por unha ou outra clase e póla ao seu servizo, unha concepción moi frecuente nos tankies, mais do todo falsa e nada materialista. Do mesmo xeito, esta idea convive cunha visión hegeliana do Estado coma canalizador das contradicións sociais e espazo para a súa resolución. Resulta abraiante o aceptados, polo menos implicitamente, que se atopan estes marcos no público xeral, incluidos círculos socialistas e comunistas.

O Estado non é un mero obxecto, non é un angazo que ti poidas tomar ou emprestar a alguén. O Estado é un ensarillado de relacións sociais reificadas que serven á dominación dunhas persoas sobre as outras. Calquera análise que non tome isto coma punto de partida, non pode ser dita "materialista". Se non observas o modo en que historicamente viron a luz estas relacións, na xénese progresiva do Estado moderno, nas relacións de poder ás que serve... de que modo eres materialista? Se traballas con conceptos incuestionados no baleiro, de que modo pretendes comprender o mundo real?

#Anarquismo #Anarchism #State #Estado #Statism #Ecology #Ecoloxía #Macroeolicos #MACROeolicosNO #Materialismo #MaterialismoHistorico #Fascismo #Fascism

It's sad to see how one's land withers slowly away. The forests that I used to enjoy as a child now get burnt to ashes every summer. The trees are no longer autochthonous species, but pyrophilic eucalypta. We've experienced droughts in a region that is known for its abundant rain and water resources. The few natural spaces that still belonged to the people are now dedicated either to tourism or to massive windfarms.

And the most astonishing thing is that no one seems to notice it, or no one seems to care enough. But it makes sense. Formerly, the population in the countryside got advantages from looking after the environment (food for their animals, fertilizer and manure for farming, wood for the winter...) and now the entities profiting from the natural resources belong to the national and international capital (wood and cellulose firms such as ENCE, the energy industry through Iberdrola, Naturgy, Gamesa...) with the compliance (and often with the colaboration) of regional, national, and even international institutions, such as the European Union. The people who cared in the past for the land are now displaced by the capital, as their domestic economies are now dependent from capitalist relations towards their own labour.

In other words: the original symbiosis between the environment and the non-monetary communal economy of the people in Galiza got destroyed. Although, even when it's true that this de-coupling is now reaching higher levels than ever, the phenomenon is not new, nor the result of any new fundamentally new process. It's the result of a centuries-long dynamic of centralization and the integration of the region into the global chains of value and the structures of capital. The nature, which was a treasure in the past, is now confronted by the inhabitants as an obnoxious burden.

And it is sad to see that everything on the periphery is a burden, that anything outside the cities is not attention-worthy, that the only functional relation is the very same capital that deepens our alienation from the environment.

#Ecoansiedade #EcologicalCrisis #galiza #Galicia #deforestation #fire #windfarms #macroeolicos #centralization #Anticapitalism #AntiCiv #anarchism

RT @panojotarzan@twitter.com

Antes das vindeiras eleccións @obloque@twitter.com vai ter que definir a súa postura ante os #macroEolicos
seguro que algúns votos va depender disto , tede en conta que hai centos de plataformas veciñais xa
#eolicaAsiNON
#MACROrenovablesNON
#aldeaslibresdemacroeólicos https://twitter.com/ANTN9/status/1590343175411236865