Zomaar een gedicht
September op de rivier
Nu de hand van de wind door mijn haren strijkt,
of alles daarmee is gezegd,
worden de bindingen onthecht
waardoor iets op zichzelf gelijkt.
Een rietstengel die op drift is geraakt,
verloren, maar zonder gevaar:
mijn leven, en ik kijk ernaar
alsof ik het zelf heb losgemaakt.
C.O. Jellema. Uit: Gedichten, doen, sonnetten.
#poezie #gedicht #zomaareengedicht
[#RandomPoem 28, 1]
No side to fall in
I hear the music outside
Outside and I love the music
Inside inside
No side to fall in
no Fall to live until
my mind is still
my mind, my life
But I, I don’t mind today
Today
[The Raincoats]
Zomaar een gedicht
Meermalen heb ik 's nachts
Meermalen heb ik 's nachts
die tuin teruggezien
toen iedereen nog leefde -
windstille appelbomen
aan de rand van de zee
veel mooier was het niet
maar over het wijdopen huis
stroomde
de violen hemel.
J.W.Oerlemans. Uit: De tuinen van Dodeman.
#gedicht #poezie #zomaareengedicht
Zomaar een gedicht
Toon Tellegen dicht in zijn laatste bundel 'Langs een helling' (ook) heel mooi over ouderdom.
Oude man zonder uitweg
Misschien is het maar beter zo, dacht hij soms,
Alsof hij zichzelf wilde troosten
met iets wat hij niet geloofde
woorden zo misplaatst...
en de tijd ging zich te buiten aan hem,
schrokte, smakte, schransde,
leunde al bijna achterover,
had hem al bijna op.
#poezie #gedicht #zomaareengedicht
Reimond Herreman (1896-1971) • Van achter de koe uit
Het dagelijkse gedicht van de ljcoster-mailingslijst.
''''''
Ik, bij koeien grootgebracht,
droomde wakker elken nacht
van paleizen met prinsessen,
die om prijs hun gouden tressen
voor mijn weiger* aangezicht
deden wiegelen van licht.
Had ik één er uitverkoren,
moest zij gauw mijn mismoed hooren,
dat ik al haar moeskens moe,
weer verlangde naar mijn koe.
''''''
https://neerlandistiek.nl/2023/09/reimond-herreman-van-achter-de-koe-uit/
Zomaar een gedicht
Over de eindigheid van het leven
Maar natuurlijk kwam ik ook weer
zo'n vriend tegen die er eens zeer
diep doorheen wilde gaan, spitsuur
op een terras midden in de stad,
lekker weer, er was nog veel aan
te doen op mijn leeftijd als je dat
zo zag. Straks zal ik er niet meer
zijn dacht ik, over veel gepraat en
weinig gezien hebben, geproefd
gedaan. Ik zweeg daarover.
Rutger Kopland. Uit: het orgeltje van yesterday.
#poezie #gedicht #zomaareengedicht
[#RandomPoem 11, 179]
Practice makes people [excerpt]
A yoked-out eternity
For that needle to pierce your arm.
At last: a pain we asked for.
Yes, it is enough to be moved
By what we might be.
[Amanda Gorman]
Robin Block (1980-2023) • Wisselkind
Het dagelijkse gedicht van de ljcoster-mailingslijst.
''''''
Zie mij eens mijn best doen om hier thuis te zijn. Ik zing de dankjewels
met mijn kopstem. Kijk niemand in de ogen als ik groet. Ik heb een batikshirt
dat schouderklopjes krijgt. Ik ben jullie Insta-mascotte, twee koppen groter.
[…]
''''''
[#RandomPoem 41, 42]
Bij de etsen van Hercules Seghers
II
Scheepjes
De scheepjes lagen op vreemde wijs
De scheepjes zijn er en het water niet.
De ruimte is er - zonder lucht
geen voorgrond en geen achtergrond -
kushanden zonder hand of mond
ondoorgrondelijk voor wie het ziet
alles tesamen en afzonderlijk -
zo duidelijk telbaar, maar optelbaar niet.
De scheepjes een voor een gegrift.
Ver en perfect bevreemdend notenschrift.
[M. Vasalis]
In haar gedicht 'Methode' geeft Esther Naomi Perquin een diepzinnige visie op geschiedenis en geschiedschrijving. Op haar vraag ' Hoe kan een leugenaar de waarheid spreken'?
' Door te sterven kan het zwijgen
van de leugenaar zo lang duren dat men vergeet
wat er gezegd is. Men aarzelt, stelt vragen.
Men wordt voorzichtig met de etiketten 'goed en slecht'.
Men leert. Nuanceert. Vertelt wat men het liefste hoort
en noemt dat dan geschiedenis'.
Uit: Ongevraagd advies
J.C. Bloem (1887-1966) • Zondag
Het dagelijkse gedicht van de ljcoster-mailingslijst.
''''''
[…]
En tussen toen en nu: ‘t verwarde
Bestaan, dat steeds zijn heil verdreef;
De scherpe dagen, waar de flarde
Van ‘t wonde hart aan hangen bleef.
[…]
''''''
[#RandomPoem 33, 3]
It dronkene skip
Ik maelde net om al dy seelju yn myn rommen,
Droech Flaamske weit en sied en oars wol Ingelsk jern.
Sûnt mei myn loarsfolk ek dat rûch gebear fortstomme,
Lieten de Litsen my op eigen wollen tsjen.
[Arthur Rimbaud; Theun de Vries]