Chamska promocja dobrego muzyka z bloków, miło będzie jak zostawicie jakiś komentarz po sobie:

https://youtu.be/Ep2_LSxArPE

#rap #underground #hiphop #hip-hop #muzyka #music #news #art #sound #culture #kultura #sztuka #artyzm #liryka #talent

#sztuka
🎶🦋Michael Cheval

Co jest dla ciebie sztuką?

🔄Podbij
#miniankiety #sztuka

Już w te sobotę w Łodzi zagramy koncert urodzinowy wraz z gośćmi 🌺

#muzyka #sztuka #polska

MiejMiejsce.com: Ekspansja wolności. Rozmowa z Marcinem Polakiem

O pisaniu smutnych książek w smutnych czasach i wybuchu wolności w literaturze. Tymoteusz Milas w rozmowie z Marcinem Polakiem, autorem debiutanckiej powieści „Bogowie śpiewają”. Tymoteusz Milas: Tworząc literaturę nie można uciec od Polski od społeczeństwa, które nas otacza, w którym jesteśmy, będąc Polakiem, Marcinem Polakiem?Marcin Polak: Jest taki świetny wiersz Piotra Macierzyńskiego, który mógłby być odpowiedzią na twoje pytanie:X X X (urodziłem się na 52°)urodziłem się na 52° szerokości geograficznej północneji 20° długości geograficznej wschodniejwylosowałem Polskęw pokerze po takim rozdaniumówi się pas Ludzie często teraz przyjmują taką negatywną postawę, tymczasem Polska ma dwie podstawowe zalety. Nie jest tu przesadnie gorąco. Nie jest tu przesadnie zimno. I ludzie mówią po polsku, mężczyźni i kobiety. Ten język sprawia też, że ludzie mogą czytać twoje książki.Ja patrzę na to od tej drugiej strony. Pisać mogę tylko po polsku. Mogę czuć rzeczywistość tylko po polsku, rozmawiać z ludźmi naprawdę głęboko, naprawdę się z nimi śmiać i żartować, tylko po polsku. Mimo że mówię też po angielsku, po francusku, po niemiecku, ale nawet jak nabieram tej biegłości, gdy jestem na przykład we Francji dłużej niż miesiąc, to też nie na tyle, żeby sobie dłużej pożartować z głębokimi echami transkulturowymi w języku lokalsów, rzadko tylko udaje...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/ekspansja-wolnosci/

Promocja na moje ilustracje i plakaty kończy się jutro. Z kodem TRL23 kupisz je 15% taniej.
Zapraszam na https://paweljonca.com

#ilustration #ilustracja #promocja #sztuka #digitalArt #plakat #poster #polishposter #polskiplakat #pawełjońca #paweljonca

MiejMiejsce.com: Wyżymasz z głowy tę maź

O tym, co na zewnątrz, a co wewnątrz, z malarzem ZBIOKIEM Czajkowskim rozmawia Ola Litorowicz. Szłam na spotkanie z Tobą między innymi przez schody pod mostem Poniatowskiego, czyli miejsce, które zawsze przyciągało tagi, graffiti, napisy, vlepki i inne przejawy twórczości artystycznej, a tu – wyraźne wzmożenie. Jednak większą niespodzianką okazały się ulice centrum Warszawy, otagowane na potęgę, pełne szybkich bomb. Co się dzieje na murach i dlaczego właśnie teraz?Pandemia spowodowała rozbuchanie sceny graffiti w Warszawie. Potwierdziło to, że tam, gdzie jest większy spokój, od razu pojawia się graffiti. Widać to też w centrum miasta, bo to jest zawsze łakomy kąsek dla grafficiarzy. Do malowania wraca wiele osób, które zaczynały pod koniec lat 90. Być może pandemia przez pandemię skumali, że to była jednak fajna, wartościowa rzecz w ich życiu. Do tego jest wielu młodych adeptów. Pojawia się też graffiti po ukraińsku, białorusku. Takie momenty, jak pandemia, wojna, mogą przypominać, że przestrzeń publiczna jest naszym wspólnym dobrem. Najwyraźniej widziałem to podczas Strajku Kobiet. Wtedy bardzo wiele osób zaczęło używać miasta. Widać było, że ludzie chcą coś powiedzieć i czasem pierwszy raz chwytają po farby. To jest odwaga, którą najbardziej cenię. Ona pochodzi od zrozumienia, że miasto należy do mieszkańców, a nie...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/wyzymasz-z-glowy-te-maz/

Równo dwa lata temu wypuściliśmy Lunę 👯‍♀️

Posłuchaj sobie: youtu.be/nd9Oe2NGi5M

#muzyka #sztuka #polska

MiejMiejsce.com: Rzeczy, które robisz w Łodzi, nie będąc martwym

Muzeum Sztuki w Łodzi dawno nie miało tak interesującego programu jak na przełomie 2022 i 2023. Dawno nie było również w tak głębokim kryzysie instytucjonalnym – tak w każdym razie sytuacja Muzeum po zeszłorocznej zmianie dyrekcji postrzegana jest z zewnątrz. Czy epoka Jarosława Suchana była okresem sukcesu instytucji jako eksperymentu myślowego, który się udał? Czy też, jak chce nowy dyrektor, była raczej czasem kosmopolitycznych błędów i wypaczeń? I co będzie dalej – a także czego nie będzie w Muzeum Sztuki? O tym, a także o ostatnich projektach w MS rozmawiamy z Agnieszką Pinderą i Danielem Muzyczukiem, którzy przez lata byli osobami współtworzącymi dotychczasowy program instytucji. Stach Szabłowski: W zeszłym roku skończyła się misja Jarosława Suchana w Muzeum Sztuki w Łodzi. Czy to nie tylko koniec pewnej kadencji, ale również pewnej epoki? Nowy dyrektor poświęca w exposé dużo miejsca radykalnemu zakwestionowaniu programu Muzeum Sztuki czasów Suchana, - a więc tego programu, którego wy oboje byliście przecież ważnymi współtwórcami. Zakwestionowanie dotychczasowej linii zdaje się zapowiadać nie tylko zwrot w poetyce, formatach i tematyce przedsięwzięć realizowanych w instytucji, ale i coś więcej - zmianę wyobrażenia o samym celu działania Muzeum. Jak to widzicie obserwując zachodzące zmiany od środka? Czy zobaczymy wkrótce zupełnie inne...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/rzeczy-ktore-robisz-w-lodzi-nie-bedac-martwym/

MiejMiejsce.com: Wspólnota dla Innych. Rozmowa z Katarzyną Szaulińską

Katarzyna Szaulińska, autorka "Czarnej ręki, zsiadłego mleka" w rozmowie z Tymoteuszem Milasem opowiada o poszukiwaniu formy dla doświadczenia inności, zmaganiu się z macierzyństwem i budowaniu wspólnoty między ludźmi... Tymoteusz Milas: W 2020 roku w Biurze Literackim wydałaś tomik Druga osoba. Dlaczego zamiast ćwiczyć dalej poetycką dykcję zdecydowałaś się pójść w prozę?Katarzyna Szaulińska: Po wydaniu Drugiej osoby nie mogłam napisać wierszy, które byłyby naprawdę „nowe”, inne od tych z debiutanckiego tomu. Dopiero teraz to robię. Na początku, gdy zaczęłam pisać, bardziej ciągnęło mnie do prozy. Zraziłam się do niej, po tym jak moja powieść, którą pisałam przez osiem lat, została odrzucona przez chyba wszystkie istniejące wydawnictwa. W ramach promocji Drugiej osoby byłam na festiwalu poetyckim w Stroniu Śląskim i brałam udział w warsztatach Pracowni Prozy – pokazałam kilka starszych opowiadań z wątkami medycznymi. Spodobały się, dostałam wyróżnienie. Poczułam się wzmocniona i to dodało mi odwagi do powrotu do prozy.Jak sądzisz, dlaczego ta noszona osiem lat powieść nie została opublikowana?Myślę, że to była zła powieść. Należałoby napisać ją „na nowo”, a ja nie mam już do niej serca. To jest opowieść o zawiści między dwiema siostrami, dość sarkastyczna. Ten sarkazm jest teraz dla mnie samej trudny do zniesienia. Wydaje mi się, że...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/wspolnota-dla-innych-rozmowa-z-katarzyna-szaulinska/

MiejMiejsce.com: Ucieleśnienie muzeum

Muzeum – dom idei – nabiera zmysłowego wymiaru. Wybitne dzieła sztuki zalewa woda z pękniętej rury, palce krwawią od szybkiego uderzania w klawisze maszyny do pisania, fasola z pietruszką à la Czartoryska robi furorę na wernisażach, a od papierosowego dymu kręci się w głowie. Karolina Maciejewska o książce „Proszę mówić dalej. Historia społeczna Muzeum Sztuki w Łodzi” „Muzeum jest pełne ludzi i miejsc, których nie widać.” Ta prosta obserwacja z eseju Olgi Gitkiewicz wydaje się doskonale podsumowywać intencje stojące za powstaniem zbioru tekstów „Proszę mówić dalej. Historia społeczna Muzeum Sztuki w Łodzi”, zainspirowanego rozmowami z byłymi i obecnymi pracowniczkami i pracownikami tej instytucji. Publikacja pod redakcją Agnieszki Pindery, Marty Madejskiej i Natalii Słaboń wyrasta z autorefleksyjnej działalności Centrum Muzeologicznego, nie ma jednak naukowego charakteru. To ciekawa, wciągająca, pełna humoru i nieznanych anegdot opowieść o ostatnich 60 latach muzealnych dziejów – bo horyzont czasowy wyznacza tu pamięć żyjących świadkiń i świadków, którzy zaczynali pracę podczas kadencji dyrektora Ryszarda Stanisławskiego. Spotkanie i dialog kilku pokoleń pracowników instytucji staje się zaczynem alternatywnej historii, rozgrywającej się za kulisami ważnych wystaw, przełomowych projektów czy konferencji z udziałem gwiazd art worldu. „Proszę mówić dalej” kieruje uwagę na osoby zwykle marginalizowane czy pomijane w oficjalnych narracjach o...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/ucielesnienie-muzeum/

fedisie łapcie to dobro! Instagram: cosmodernism
Kamil Czapiga z Katowic
#art #artist #artwork #sztuka #modernism
https://youtube.com/@kamilczapiga

MiejMiejsce.com: Całkowanie po trajektoriach, czyli 499 sekund z kosmosem

O czułości wobec wszechświata, szukaniu poetyckiej bliskości z nieludzkimi bytami i etyce troski opowiada plenerowa wystawa audiowizualna “499 sekund” w warszawskiej Art Walk Gallery. Jeśli obrazy z Jamesa Webba poruszają Was bardziej niż Leonardo, to koniecznie wybierzcie się na plac Europejski. “Uwielbiam zapach wszechświata o poranku”, zwykł mówić Neil deGrasse Tyson, jeden z najwybitniejszych żyjących astrofizyków i popularyzatorów nauki. W licznych książkach, wykładach i filmach dokumentalnych niestrudzenie pokazuje on laikom, czyli 99,9 procentom ludzkości, ukryte i nieoczywiste piękno kosmosu. Mówimy o pięknie, jakie potrafią dostrzec przede wszystkim naukowcy na co dzień obcujący z wybuchami supernowych, pulsarami czy kwarkami. Czy pierścienie Saturna lub formowanie się gwiazd mogą wywołać uczucie wzniosłości, takie które towarzyszy nam przy oglądaniu Lilii Wodnych Moneta czy Ekstazy Berniniego? Mam wrażenie, że wystawa “499 sekund”, umieszczona w miejskich przestrzeniach Art Walk Gallery próbuje je wywołać. I to w bardzo konkretnym celu. W trzynastu futurystycznych oknach wystawowych dwie kuratorki Agnieszka Słodownik i Karolina Wlazło-Malinowska umieściły opowieść o wędrówce pojedynczego fotonu ze Słońca ku Ziemi. Trwa ona tytułowe 499 sekund. W tym czasie cząstka światła pokonuje trudno wyobrażalne 150 milionów kilometrów. Jak szybko się porusza, ilustrować może porównanie: ludziom w najszybszych samolotach okrążenie kuli ziemskiej zajmuje około 56 godzin. Foton...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/calkowanie-po-trajektoriach-czyli-499-sekund-z-kosmosem/

MiejMiejsce.com: Kulturalne podsumowanie roku 2022

Hipopotam jako narzędzie PR-owe, co najmniej zaskakujące nominacje na stanowiska dyrektorskie, zmierzch lubianych łódzkich miejsc, ale i udane festiwale, pokoleniowe wymiany i nowe otwarcia. 2022 rok w sztuce, muzyce i teatrze podsumowują Marcin Polak, Darek Pietraszewski i Marta Zdanowska. Teatr / Marta ZdanowskaWielki (bez)ruch i widoki na przyszłośćZacznę od strawestowania słów Halperna, wspaniale zagranego przez Włodzimierza Boruńskiego w „Ziemi obiecanej” Wajdy: Ja chcę, żeby moja Łódź rosła,(…) żeby był wielki ruch. I wielki, pełen ruchu teatr – dodam od siebie. Ostatni rok to w Łodzi teatr dość zachowawczy, z małymi przebłyskami energii i politycznymi roszadami. Dlatego będzie to podsumowanie krótkie, mało optymistyczne i patrzące zachłannie na premiery 2023.Co widzieliśmy?Zastanawiam się, jak to się właściwie stało, że najciekawsze spektakle można było w ubiegłym roku zobaczyć w Łodzi podczas trzech łódzkich festiwali. Prawdopodobnie odpowiedź jest prozaiczna – festiwale zapewniają dodatkowe dofinansowanie, możliwość pracy z zewnętrznymi twórcami i wolność twórczą. Coś o co trudno na co dzień.A teraz złota trójka. Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych organizowany przez Teatr Powszechny w Łodzi po raz pierwszy pokazał łodzianom, że reżyser pokroju Krystiana Lupy może zaplanować premierę swojego spektaklu w Łodzi, nie w Warszawie. Spektakl „Imagine” zrealizowany w kooperacji z warszawskim Teatrem Powszechnym zebrał mnóstwo recenzji...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/kulturalne-podsumowanie-roku-2022/

MiejMiejsce.com: Zabójstwo Narutowicza mocno rezonuje z naszą teraźniejszością

Władza znowu zmierza w kierunku radykalnych podziałów i nacjonalistycznej polityki opartej na propagandzie strachu – zauważają Marta Czyż i Yuriy Biley, kuratorzy wystawy „Towarzystwo Zniechęcenia. *Kolekcja Prezydenta RP”. O ekspozycji, która odbywa się w stulecie śmierci prezydenta Narutowicza, opowiadają Agacie Całkowskiej. Agata Całkowska: Czy możemy zacząć od rozmowy o kulisach waszego pierwszego spotkania?Yuriy Biley: W 2019 roku Marta prowadziła research kuratorski i jeździła po całym kraju, spotykając się z artystami, którzy zgłosili się na Triennale Młodych w Orońsku. Byłem jednym z nich. Porozmawialiśmy we Wrocławiu o moich pracach i zostałem uczestnikiem wystawy w Centrum Rzeźby Polskiej. Szybko złapaliśmy wspólny język. Później, w trakcie przygotowań do Triennale, okazało się, że instytucja nie do końca jest gotowa na realizację tak dużego wydarzenia, było sporo problemów z komunikacją i warunkami współpracy. Starałem się zaangażować i pomóc Marcie na wielu etapach, nawet przy montażu. Dużo wtedy rozmawialiśmy o sztuce i zaczęliśmy planować wspólne projekty. Wymienialiśmy się doświadczeniami na temat ukraińskiej i polskiej sceny artystycznej. Ze współpracy narodziła się także przyjaźń.Marta Czyż: Dodam też, że zanim zaczęliśmy pracować z Yuriyem przy Triennale, to w tym samym czasie zaprosiłam kolektyw Open Group (Yuriy Biley, Pavlo Kovach, Anton Varga) na festiwal Konteksty do Sokołowska, który realizowałam w...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/zabojstwo-narutowicza-mocno-rezonuje-z-nasza-terazniejszoscia/

MiejMiejsce.com: Kościół dobra, miłości i prawdy, czyli klub plastyków, lewaków, darmozjadów

Co łączy religię i sztukę współczesną? O prawdzie i kłamstwie, robieniu rzeczy ryzykownych i końcu świata z Kościołem Nihilistów rozmawia Anna Mituś. Co to za dziwny kościół, do którego chodzą nihiliści?Nikita Krzyżanowska: To jest kościół dobra, miłości i prawdy, współpracy i zaangażowania a mało osób w takie rzeczy obecnie brnie. I Mało jest osób, z którymi można szczerze, oryginalnie i z pasją coś robić. To jest taki kościół, do którego chodzimy.Justyna Baśnik: Głównie zajmujemy się robieniem wystaw w różnych, nieoczywistych miejscach. Czasami pod tym szyldem realizujemy wspólnie prace, działając stricte jak grupa artystyczna. Sama nazwa, której pomysłodawcą był Jędrzej, wynika z przewrotnych, dadaistycznych motywacji.Jędrzej Sierpiński: Spodobał nam się ten paradoks, że skoro nihilizm utożsamiany jest z brakiem wiary, a kościół jest wspólnotą wiernych, to my będziemy ugrupowaniem niedowiarków. Bardziej jednak wszystko kręci się wokół tej wspólnoty. A co do nihilizmu to nie wiem (śmiech). Teraz mówię tu we własnym imieniu, ale myślę, że każdy z nas ma coś, na czym mu absolutnie zależy.JB: Tak, to po prostu pretekst do krytycznego myślenia. Kościół Nihilistów można umiejscowić wśród tzw. religii wymyślonych. Są to tak naprawdę zrzeszenia świeckie zakładane po to, by krytykować przywileje i radykalizmy wyrastające z tradycyjnych systemów religijnych. Mam tutaj...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/kosciol-dobra-milosci-i-prawdy-czyli-klub-plastykow-lewakow-darmozjadow/

MiejMiejsce.com: Wojna to samotny myśliwy. Fantazmaty i świadectwa

Czy sztuka może pomóc nam zrozumieć doświadczenie, które nie jest naszym udziałem? Marta Czyż pisze o artystycznych przedstawieniach wojennej tragedii w Ukrainie, jako kontekst przywołując narracje o wielkich wojnach XX wieku.W tekście, który napisałam cztery lata temu o wystawie „Wielka Wojna” w Muzeum Sztuki w Łodzi, analizowałam wydarzenia sprzed stu lat, na które można było spojrzeć, opisując sztukę tamtego czasu, bez epatowania świeżym bólem. Zadawałam też pytanie, wracając do kilku historycznych wystaw, jak można opowiedzieć dziś wystawą o wojnie, tak aby nie popadała w banał, nie skupiała się na współczesnej traumie, a równocześnie zachowała cechy artystycznego przekazu. Nigdy bym się nie spodziewała, że cztery lata później pojawi się najgorszy demon i historia zatoczy koło. Wprawdzie wydawałoby się, że ta cząstka Europy i wojna w Ukrainie nie jest powtórką z pierwszej ani drugiej wojny światowej, ale jak bardzo można się w tej kwestii mylić, mówi nie tylko totalna klęska naszego zaufania i wiary w odbudowę świata po drugiej wojnie światowej, ale też utrata wszelkich nadziei wypracowanych po 1989 roku.Wystawa „Wielka Wojna” została podzielona na cztery etapy. Pierwszym z nich była „Ofensywa”, która w sztuce wyobrażona została ogromnym entuzjazmem i nadzieją. Była drogą do odzyskania nowego geopolitycznego porządku, szansą na niepodległość wielu...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/wojna-to-samotny-mysliwy-fantazmaty-i-swiadectwa/

MiejMiejsce.com: Zaklęcie, które się utrwaliło. Rozmowa z Jakubem Banasiakiem

Głównym zadaniem wystawy jest pokazanie całej różnorodności sztuki doby transformacji – trochę tak, jakby jeszcze nie narzucono na nią interpretacji, które później sformatowały nasze myślenie, również tej dotyczącej samego cięcia w 1989 roku. O wystawie Ruchy tektoniczne. O artystycznych symptomach transformacji z kuratorem wystawy Jakubem Banasiakiem rozmawia Olga Drenda. Olga Drenda: Cała koncepcja twojej wystawy wpisuje się w sposób myślenia o transformacji jako o długim procesie i jego konsekwencjach, czymś, co rozpoczęło się sporo przed przełomem 1989 roku i toczyło się długo po nim.Jakub Banasiak: Tak, wpisuję się w ten model bardzo świadomie i z nadzieją, że wywoła to jakąś dyskusję. Ujęcie procesualne, które odchodzi od traktowania 1989 roku jako jednoznacznego, wyraźnego przełomu, jest obecne bodaj we wszystkich dyscyplinach poza historią sztuki, a to przekłada się również na kuratorstwo. Nieliczne wystawy, które uwzględniały moment zmiany systemowej mówiły nie tyle o transformacji, ile o przełomie roku 1989. W ten sposób znika historia transformacji jako płynnym, nieoczywistym przejściu jednej rzeczywistości w inną. Podoba mi się koncepcja Kacpra Pobłockiego, że transformacja to są lata 1982–2004. W istocie to wtedy nacierały na siebie płyty tektoniczne Wschodu i Zachodu. I oczywiście wywoływało to rozmaite i dalekosiężne skutki. Transformacja była przede wszystkim procesem: wielowymiarowym, niezwykle złożonym,...

#sztuka #MiejMiejsce
Pełen artykuł pod adresem:
http://miejmiejsce.com/sztuka/zaklecie-ktore-sie-utrwalilo-rozmowa-z-jakubem-banasiakiem/

Am 8. März am #fischmarkt 9 #ARTung in #görlitz ab 17 Uhr
Dein Licht für #Frieden STREET ART
Dieses Mal sind Kerzen 🕯️❤️ dank einer großzügigen Spende vorhanden. Kommt vorbei und entzündet ein Licht für den Frieden. #ars_aleja
#Zgorzlec #Künstler #Mode #Konzerte #Künstler #Events #Ausstellungen #Transformation #Nachhaltigkeit #sztuka #Zgorzlec #artysta #moda #koncerty #artystka #wydarzenia #wystawy #transformacja #zrównoważenie

#sztuka #Zgorzlec #artysta #moda #koncerty #arty

#gorlitz #Zgorzlec #Künstler #Mode #Events #Ausstellungen #Transformation #Nachhaltigkeit #sztuka #Zgorzlec #artysta #moda #wydarzenia #wystawy #transformacja #zrównoważenie

Das Café Herzstück ist einen Besuch wert 🥰😋❤️