#Zvyagintsev'in bütün filmlerini yeniden izledim. "Babanın kaybı" ile başlayıp "çocuğun kaybı"na varan bir filmografi. Zvyagintsev bize ailenin kurumsal yapısını değil o yapı içinde sevgi ilişkilerini anlatıyor ve bunu da toplumun sınıfsal ve siyasal dönüşüm tarihine yerleştiriyor. Onun filmlerinde herkes yaralı ama en çok çocuklar... yalnız, eksik ve savunmasız. En sevdiğim filmi yine #Vozvrashchenie (The Return) oldu. Zvyagintsev kesinlikle "benim yönetmenlerim" arasında.